شورتنینگ یک محصول 100% چربی است که از روغن حیوانی مووو و یا روغن گیاهی تهیه شده است.
ابتدا با استفاده از گوشت خوک ساخته شد.
در سال 1903، جوزف کراسفیلد و پسران اختراع هیدروژناسیون فاز مایع تولید روغن شورتنینگ را به ثبت رساندند.
از آن زمان تاکنون، هیدروژناسیون توسط اکثر تولیدکنندگان شورتنینگ مورد استفاده قرار گرفته است.
شورتنینگ های جامد عموماً بافتی ثابت و صاف دارند در حالی که در شورتنینگ های پودری، روغن حیوانی ها در مواد محلول در آب محصور می شوند.
در ایالات متحده، شورتنینگ ها معمولاً از روغن سویا هیدروژنه، روغن حیوانی گوشت گاو و روغن پنبه دانه تهیه می شوند در حالی که در اروپا (انگلیس، آلمان و هلند)، بیشتر از روغن نخل، روغن کلزای هیدروژنه و روغن ماهی هیدروژنه ساخته می شوند.
روغن حیوانی دارای خاصیت β’ است و نقطه ذوب بالاتری نسبت به سایر روغن های گیاهی دارد.
به این ترتیب، برای ساخت شورتنینگ که معمولاً دارای نقطه ذوب بین 34 تا 44 درجه سانتیگراد است، مناسب است.
در مورد شورتنینگ های تجربی ساخته شده از ترکیب اولئین استئارین نخل هسته خرما کاتالیز شده با لیپاز در 1:1 (نسبت وزنی به وزن) گزارش کردند که خواص فیزیکی مشابه نمونه های کوتاه کننده تجاری داخلی داشتند.
همچنین مشخص شد که شورتنینگ سرخ کردنی جامد ترانس استری شده با لیپاز نسبت به شورتنینگ های تجاری خانگی مالزی که از مواد سخت غیرهیدروژنه مانند روغن نخل، اولئین پالم و استئارین پالم ساخته شده اند، به β’ تمایل بیشتری دارد.
شورتنینگ سرخ کردنی از روغن حیوانی وارداتی در مقایسه با این مطالعه از روغن سویا و روغن پنبه دانه فرموله شد.
این کوتاهکنندهها همچنین دارای سطوح بالایی از کریستالهای β’ بودند و منحنیهای SFC صافتری نسبت به نمونههای آزمایشی و خانگی داشتند.
نمونههای داخلی در دماهای بالاتر نسبت به نمونههای وارداتی کارایی یا انعطافپذیری بهتری داشتند، احتمالاً به این دلیل که برای آب و هوای گرمسیری مانند مالزی فرموله شدهاند.