جوراب بافی غیرپزشکی، از جمله جوراب های پروازی و جوراب های الاستیک، اغلب برای تسکین پاهای خسته، سنگین و دردناک استفاده می شود.
آنها معمولاً فشار کمتری نسبت به جوراب شلواری فشاری مدرج اعمال می کنند
فشرده سازی یکنواخت است و مدرج نیست
آنها نیازی به رعایت مشخصات پزشکی و فنی دقیق مانند جوراب های فشاری مدرج ندارند
اغلب می توان آنها را بدون نسخه اعطای نمایندگی بدون نسخه خریداری کرد
ما شواهد فعلی نقش های درمانی جوراب های فشاری مدرج و مشکلات مربوط به استفاده از آنها را مرور می کنیم.
ما PubMed را جست‌وجو کردیم تا مقاله‌های پژوهشی اصلی، متاآنالیزها و بررسی‌ها را شناسایی کنیم (آخرین جستجو در 31 ژوئیه 2013، بدون محدودیت در تاریخ انتشار بود).
عبارات جستجو عبارت بودند از “جوراب فشرده”، “جوراب فشرده” و “جوراب الاستیک”.
اگر مطالعات شامل انسان‌ها می‌شد، مقاله‌ها به زبان انگلیسی منتشر شد و موضوع مربوط به ترومبوآمبولی وریدی، بیماری وریدی، نارسایی یا زخم وریدی، ترومبوفلبیت سطحی، وریدهای واریسی، لنف ادم پا، بارداری، سندرم پس از ترومبوتیک یا ادم مزمن بود.
ما به صورت دستی کتابشناسی مقالات بررسی شده را جستجو کردیم تا جستجوی ادبیات را گسترش دهیم.
علاوه بر این، ما از دستورالعمل های عمل بالینی مشورت کردیم.
مکانیسم های عمل جوراب های فشاری چیست؟
جوراب‌ها با اعمال بیشترین فشار زمان پخت لوبیا چیتی در مچ پا عمل می‌کنند و سطح فشردگی به تدریج روی لباس کاهش می‌یابد. گرادیان فشار تضمین می کند که خون به جای رفلاکس کردن به سمت پایین به سمت پا یا به سمت وریدهای سطحی به سمت بالا به سمت قلب جریان می یابد.
استفاده از فشرده سازی مدرج کافی مدل لباس مجلسی حریر شیشه ای قطر وریدهای اصلی را کاهش می دهد که سرعت و حجم جریان خون را افزایش می دهد.
فشرده سازی فارغ التحصیلی می تواند فشار خون وریدی را معکوس کند، پمپ اسکلتی-عضلانی را تقویت کند، بازگشت وریدی را تسهیل کرده و تخلیه لنفاوی را بهبود بخشد.
اثرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شامل سیستم های وریدی، شریانی و لنفاوی، اگرچه مکانیسم های دقیق همچنان نامشخص است.
یک مطالعه که از طیف سنجی مادون قرمز نزدیک برای نظارت بر تغییرات در اکسی هموگلوبین و دئوکسی هموگلوبین بافتی استفاده کرد، گزارش داد که اکسیژن رسانی اندام با استفاده از جوراب‌های فشاری مدرج، به‌ویژه با جوراب‌های با فشار بالا.
مطالعه دیگری نشان داد که سطوح سیتوکین‌های پیش‌التهابی (مانند اینترلوکین-1α، اینترلوکین-6 و اینترفرون-γ) در بافت زخم در بیماران مبتلا به زخم‌های فعال به‌دنبال درمان فشرده‌سازی به طور قابل‌توجهی کاهش یافت.
- منابع:
- تبلیغات:
